kurzyć się

kurzyć się I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIa {{/stl_8}}– zakurzyć się {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o przedmiotach, sprzętach: pokrywać się kurzem (także nieosobowo) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Meble się zakurzyły. W mieszkaniu przy ruchliwej ulicy wszystko się szybko kurzy. Samochód się zakurzył. Ale się tu zakurzyło! {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'o ludziach, zwierzętach: brudzić się kurzem osadzającym się na ubraniu, skórze, włosach, sierści': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kurzyć się przy młocce. Zakurzyć się, sprzątając na strychu. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}kurzyć się II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. nos ndk VIIa, kurzyć sięrzy się, kurzyć sięrzyło się {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'gdzieś wznoszą się kłęby kurzu, szybko gromadzi się, sypie kurz, pył': {{/stl_7}}{{stl_10}}Przy obijaniu starego tynku bardzo się kurzy. Okropnie się tu kurzy. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'dymi się, wydobywa się dym': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kurzy się z komina, z piekarnika. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'unoszą się (z czegoś) kłęby pary': {{/stl_7}}{{stl_10}}Z rozgrzanych koni aż się kurzyło. Kurzy się z suszonej przy ognisku kurtki.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}aż się kurzy; dymi się [i syn.] {{/stl_10}}{{stl_8}}{komuś} {{/stl_8}}{{stl_7}}z czuba; kłamać [łgać] aż się kurzy; wiać [zwiewać – zwiać, uciekać, zmykać i in.] aż się kurzy {{/stl_7}}